Aplauz za nježnost

Aplauz za one najhrabrije pjesnike,

što se nisu plašili s mostova da skaču,
u nečije srce,

Aplauz za vještice 
hrabre koje su otele najljepše bajke

princezama koje su vježbale da plaču.

Aplauz za one koji su s uma sišli

tražeći trenutak i korak do nemogućeg,

Za najveće sanjare koji su svemir obišli

Sanjajući kod iste kuće.

Aplauz za one koji su znali da prezime

Nebrojene, hladne zime,
uz dimnjake što se od snova dime

Čuvajući par toplih želja i svoje ime,

Beskrajno vjerno uz tuđe prezime.

Aplauz za one koji su bili

Nečija tajna bijela i čista kao snijeg

Tajna sva od zanesenosti bez zagrljaja

u zime kad je najhladnije bilo,

biti nezagrljen.

Aplauz za one

Koji su znali da poklone

Više lijepih riječi nego što su dobili,

Aplauz za najposebnije,

dobre poljupce

koji su dobrotu dobrih ovom svijetu rodili.

Aplauz za one

koji su znali da nježnosti tone

istresu iz srca,

da svaku prazninu koja mrakom diše

napune komadima novih sunca,

za one koji znaju da ljubavi

nikad previše

kao ni prijatelja, kao ni sunca.

Aplauz za one koji znaju da maštaju

i usred pjesme da zaplaču,

Aplauz za one koji praštaju

i znaju od sreće da nas rasplaču.

Aplauz za one

vješte majstore

što umiju srce da poprave kad ga slome,

Aplauz za one,

dobre lopove

Što umiju dušu da ukradu i poklone.

Aplauz i za one što amaterski vole,

koji su napravili umjetnost

od dodira dvije obične kože,

Aplauz, jer njih nikad neće da bole

putevi srca kojima se dva put ne može.

Aplauz

za mudre među ludima,

Za dobre među ljudima,

Za nježne među grubima,

Aplauz

za jezik među zubima,

za usne na očima,

na usnama ,

na grudima.

Aplauz za one

koji su najviše srcem ljubili

vječno naivno kao sjedokosa djeca,

koji su svoju starost izgubili

još u petom osnovne

penjući se do mjeseca,

Aplauz njihovim djetinjastim srcima i očima

iza kojih se čitavog života kriju,

Aplauz, molim vas za one

koji nerazumne razumiju,

I veliki aplauz za one

koji nas kad je najteže, najlakše razumiju.